Навіны раёна

Галоўурач Сенненскай бальніцы вяртае перспектыўныя кадры і ўкараняе ў раённую медыцыну найноўшыя тэхналогіі

Доктар да лічбы прывядзе

Пяць гадоў Андрэй КАКОЙЧАНКА цаглінка да цаглінкi будуе сваё жыццё, вольны час, працу ў райцэнтры Сянно. Прыехаў сюды хірургам па размеркаванні.

Кіраўніцтва райвыканкама і цэнтральнай раённай бальніцы не стала чакаць, пакуль перспектыўны спецыяліст адпрацуе і з'едзе ў вялікі горад. Своечасова прапанавалі ўзначаліць хірургічнае аддзяленне, тры месяцы таму і зусім даверылі Андрэю Аляксандравічу здароўе ўсяго раёна - прызначылі галоўным лекарам.

Чакаю доктара Какойчанка ў яго кабінеце і звяртаю ўвагу на ідэальны парадак. Кожная рэч, пачынаючы ад дыпломаў і гістарычных альбомаў, нясе сэнсавую нагрузку. Мінімалізм у мэблі і на працоўным стале, дзе пра гаспадара нагадваў толькі ноўтбук. У думках выбудоўваю вобраз галоўнага лекара. Зразумела, што малады і энергічны, таленавіты і мэтанакіраваны. Хоць і кажуць, што судзіць пра чалавека можна па яго сябрах. Але пераканалася: і па працоўным кабінеце. І сапраўды, пазней дазнаюся: «канцэпцыя стала» супадае з палітыкай ЦРБ, дзе даўно асвоілі лічбу.

- Не, я не першы малады галоўны лекар у галіне, ёсць прыклад Аляксея Кароткага, які ўзначальваў Дубровенскую ЦРБ, а зараз усю структуру Аршанскай аховы здароўя, - заўважае Андрэй Аляксандравіч. - Тэндэнцыя амаладжэння кадраў - спосаб ступіць у век высокіх тэхналогій і стандартызацыі. Да прыкладу, у засваенні найноўшага абсталявання. Некаторыя навінкі вывучаюцца за мяжой, а для гэтага як мінімум трэба ведаць замежную мову і быць мабільным. Мяркую па сабе, бацьках і калегах: чым старэй і больш вопытны становішся, тым менш дынамічнасці.

У галоўнага лекара нямала і іншых знаёмых паспяховых аднагодкаў: яго аднакурсніца загадвае ў Сянно тэрапеўтычным аддзяленнем, а калега, малодшая на год, - хірургічным. Збіраецца надзейная маладая каманда: з 55 лекараў практычна палове да 35 гадоў. Разам з тым побач ёсць вопытныя калегі з вышэйшай катэгорыяй і стажам больш за 20 гадоў, якія дапамагаюць і падганяюць да перспектыў.

- Абнадзейвае, што на месцах застаецца моладзь. Калі раней аддавалі перавагу атрымаць неабходны вопыт, рэкамендацыі і па класічным шляху адпраўляліся ў буйныя гарады, то цяпер тэндэнцыя адваротная. Думаюць вярнуцца гінеколаг і хірург, якія ў нас пачыналі, - падкрэслівае Андрэй Какойчанка. - У гэтым годзе ў Сянно прыедуць сямёра інтэрнаў. Усё па мэтавай падрыхтоўцы - значыць, як мінімум на пяць гадоў.

Андрэю Аляксандравічу як кіраўніку з актыўнай грамадзянскай пазіцыяй хочацца, каб будучыя калегі тут засталіся назаўжды:

- Давайце прама. Што мы называем домам? Месца, дзе нарадзіліся, - гэта бацькоўскі дом. Свой дом - гэта не проста будаўнічае збудаванне, гэта невялікі свет, пабудаваны ўласнымі рукамі, дасягненнямі, пазітыўнымі ідэямі, эмоцыямі, узаемадзеяннем з людзьмі, з якімі жывеш і працуеш.

Андрэй Аляксандравіч родам з Лёзна, утульнага і маленькага гарадка. Але менавіта Сянно для яго стала домам. Лёгка растлумачыць чаму. Менавіта мясцовай медыцыне прысвяціў пяць плённых гадоў. На прыёме ў паліклініцы ў свой час прымаў каля 70-80 чалавек у дзень, у месяц - больш за паўтары тысячы. А ў раёне усяго 20 000 жыхароў. Гэта значыць, практычна з кожным знаёмы ў твар. Тады як у родным горадзе па вялікім рахунку ведаеш сваякоў і школьных таварышаў.

- Мясцовая інфраструктура, вядома, не параўнаецца са сталічнай ці абласной, але яе дастаткова, каб запоўніць 20 адсоткаў часу. Улічваючы, што 80 працэнтаў я праводжу на працы, - прыкмячае галоўны ўрач. - Мяне не вабіць рытм вялікіх гарадоў. Жыву ў 50 метрах ад бальніцы і атрымліваю задавальненне, выходзячы на ​​балкон і назіраючы свецячыяся вокны сваёй аперацыйнай. Значыць, пара апранацца і выходзіць.

Адказная пасада дадала груз новых абавязкаў, большасць з якіх - арганізацыйныя. Першы час практыкуючага хірурга, які прывык ледзь не да штодзённых аперацыях, усё даймала, але неўзабаве кіруючае права ацаніў. Ёсць магчымасць укараніць сучасныя тэхналогіі, удасканаліць падыходы.

- Медыцына ўвесь час развіваецца, а мы няспынна вучымся. Мой настаўнік на інтэрнатуры, кіраўнік практыкі, так мне і казаў, што па праву хірургам можна называцца праз гадоў 10, калі скрадзешь шмат вопыту ў калег. Менавіта скрадзеш, бо ўсё гэта асабістыя напрацоўкі, - усміхаецца суразмоўца.

У ЦРБ дадалося матэрыяльна-тэхнічнага абсталявання, дзякуючы чаму павысілася мясцовая дыягностыка і паменшылася нагрузка на абласныя структуры. У мінулым годзе закуплены два апараты УГД высокага класа, апарат ФГДС. У 2020-м плануюць набыць наркозныя і дыхальныя апараты, бо экстранай дапамозе заўсёды надаецца найбольшая ўвага.

- Складанасць раённага звяна - у адсутнасці вузкага профілю. Любая паталогія - наша сцежка. Паступаюць цяжкія пацыенты пасля ДТЗ са шматлікімі траўмамі - хутка обследуешь і аказваеш шматпрофільную хірургічную дапамогу, пачынаючы з ліфта. Здаралася, нетранспартабельным пацыентам разам з кардыяхірургам начамi аорту пратэзаравалi, - успамінае Андрэй Какойчанка.

Малады доктар не хавае, што ў пачатку шляху адчуваў цяжкасці. Усплывае перад вачыма пацыент, які памірае на аперацыйным стале пасля цяжкай вытворчай траўмы - падзення з вышыні. Заводзіш сэрца, а яно зноў спыняецца - нібы ўсё адбываецца ў фільме, не з табою. Проста сказаць, што траўма несумяшчальная з жыццём. Але Андрэй Какойчанка з тых, хто прычыну ўсіх бед пачынае шукаць у сабе. На шчасце падтрымліваюць старэйшыя калегі.

Узорам для пераймання стаў суседні Аршанскі рэгіён і рэалізуемы там пілотны праект. Калегі ўзаемадзейнічаюць: вузкаспецыялізаваная дапамога, планавыя высокатэхналагічныя аперацыі прыняла на сябе Орша, і гэта дазваляе Сенненскiм лекарам засяродзіцца на умяшаннях, пасільных для матэрыяльна-тэхнічнай базы.

У Сянно намецілі шлях да глабальнай інфарматызацыі, ўкараняюць электронную паліклініку, развітваючыся з важкімі карткамі. Развіваюць тэлемедыцыну. Яна не патрабуе нічога звышнатуральнага: кампактная камера, кампутар і ключ ад праграмы, якая дазваляе ўносіць усе абследавання і завочна вызначаць аперацыйныя рызыкі.

Добра працуе той, хто з розумам адпачывае. Прыехаўшы на Сенненшчыну, Андрэй Аляксандравіч з аднакурснікамі ўліліся ў доследную каманду інтэлектуалаў «Што? Дзе? Калі? ». За пяць гадоў у раёне ні разу не саступілі першага месца. Улетку з сябрамі сплаўляецца на байдарках. На шчасце Сенненшчына славіцца азёрамі. З калегам абвандравалі ўвесь раён на шашэйных роварах, паглядзелі славутасці - напрыклад, другі па велічыні ў краіне валун-камень.

- Так, спорт - гэта маё, - сцвярджае галоўны ўрач. - Усім калектывам ўдзельнічаем у турзлёце, спаборніцтвах у веровачным гарадку, гуляем у лазертаг, валейбол, займаемся ў ФАЦ. Шмат у чым дзякуючы маладому прафкаму. Актыўны лад жыцця, падтрымка сям'і і сяброў дапамагаюць старанна працаваць, настройвацца на поспех. Не лічу, колькі зрабіў аперацый, галоўнае - колькі іх яшчэ трэба.

«Сельская газета»

basikirskaya@sb.by